Moduły bPV (ang. - Bifacial Photovoltaics) wychwytują światło słoneczne z obu stron urządzenia, wykazując dwustronne wzmocnienie, zdefiniowane jako stosunek mocy wyjściowej modułu bPV do mocy równoważnego modułu działającego tylko z przodu. Wraz z coraz częstszym wdrażaniem bPV istnieje potrzeba opracowania znormalizowanego podejścia do testowania wydajności tych systemów.

Generalnie wykazują one wyższą wydajność niż ich jednostronne odpowiedniki mPV (ang. - Monofacial Photovoltaics), ale aby zmaksymalizować ich sprawność należy przyjrzeć się pewnym elementom.

Urządzenia dwustronne w trakcie pracy nagrzewają się szybciej, ale mimo to zysk energetyczny z dwóch aktywnych powierzchni przewyższa straty energii wynikające z podwyższonej temperatury. Wydajność modułów bPV o konstrukcji stałej zależy przede wszystkim od albedo gruntu, wysokości modułu nad gruntem, a także nachylenia i orientacji modułu, czyli jego kąta pochylenia i azymutu. Albedo przyjmuje charakterystyczne wartości dla określonych materiałów sztucznych i naturalnych. Spośród często występujących rodzajów powierzchni, śnieg, szczególnie świeży, wykazuje najwyższą wartość tego parametru. Tak więc w zimowy dzień  specyficzna dzienna wydajność modułu bPV może wzrosnąć o 12%, chociaż dzienne napromieniowanie jest niższe. Kolejną ważną zmienną jest wysokość modułu bPV od podłoża, która również wpływa na uzysk energii. Natężenie promieniowania, mierzone w tylnej powierzchni, nisko zawieszonego modułu jest zmniejszone z powodu samozacienienia. Sytuacja zmienia się wraz ze wzrostem wysokości do osiągnięcia tzw. efektu nasycenia, powyżej którego nie obserwuje się już korzystnego wpływu tego czynnika. Kąt nachylenia znacząco wpływa na wydajność modułów bPV i dla danej lokalizacji przyjmuje wyższą wartość w porównaniu z modułami mPV. Ponadto kąt nachylenia ma mniejszy wpływ na natężenie promieniowania od strony tylnej niż od strony przedniej. Kolejnym parametrem, który znacząco wpływa na uzysk energii bPV, jest orientacja modułu. Badania eksperymentalne wykazały, że najwyższą średnią moc wyjściową na półkuli północnej osiąga się, gdy panel jest skierowany w stronę południową, jednakże różnice w stosunku do innych orientacji są niewielkie, co oznacza, że technologia bPV jest bardziej elastyczna pod tym kątem niż mPV [E. Ogliari, et al., IEEE Journal of Photovoltaics, Early Acces, DOI: 10.1109/JPHOTOV.2023.3295869].

Włoscy naukowcy porównali znormalizowane wskaźniki efektywności energetycznej wymienione w normie IEC 61724-1 dla systemu bPV i mPV. Terenowe pomiary obu tych technologii przeprowadzono w SolarTechLAB na Politechnice w Mediolanie. W trakcie pracy modułów umieszczonych na konstrukcji o pochyleniu wynoszącym 30^o mierzono natężenie promieniowania słonecznego, temperaturę i moc prądu przemiennego przez okres prawie sześciu miesięcy. Badacze dla każdego miesiąca analizowanego okresu wybrali ten sam tydzień. Porównanie poszczególnych miesięcy wykazuje sezonowe wahania zarówno ścieżki słońca na niebie, jak i warunków pogodowych. Krzywe mocy jednostkowej pokazują, że moc wyjściowa modułów bPV jest wyższa niż moc wyjściowa mPV w każdych warunkach pracy, co skutkuje wyższą wydajnością końcową tego pierwszego urządzenia dzięki dodatkowemu udziałowi w konwersji tylnej strony.

Względna różnica w końcowym uzysku pomiędzy mPV i bPV charakteryzująca miesiące jesienne jest większa niż ta sama względna różnica charakteryzująca miesiące letnie, co wynika głównie z dostępności słońca i natężenia promieniowania. Miesiące letnie charakteryzują się występowaniem wielu słonecznych dni, w których bezpośrednie promieniowanie słońca dostarczana energię przede wszystkim do przedniej strony modułu bPV i mPV. Biorąc pod uwagę, że sprawność konwersji przedniej strony jest wyższa niż tylnej, w tych konkretnych warunkach pracy, większość energii generowanej przez moduł bPV pochodzi właśnie od przedniej strony. Natomiast w miesiącach jesiennych występuje znaczna liczba dni pochmurnych, w których różnica pomiędzy energią dostępną na przedniej i tylnej stronie jest mniej wyraźna niż w dni słoneczne, głównie ze względu na silne ograniczenie natężenia napromieniowania bezpośredniego. W tych warunkach pogodowych udział tylnej strony modułu bPV w ujęciu całości wyprodukowanej energii staje się znaczący.

Bardziej szczegółową analizę wytworzonej energii można przeprowadzić na podstawie obliczania współczynnika wydajności PR (ang. Performance Ratio). Jest to bezwymiarowa wielkość, która jest ilorazem ilości energii wyjściowej netto systemu fotowoltaicznego i teoretycznej energii wejściowej w danym okresie. Parametr ten reprezentuje ogólny wpływ wydajności komponentu w rzeczywistych warunkach pracy. Ponownie nieco lepszą wydajność wykazuje moduł w technologii bPV, szczególnie w miesiącach jesiennych, a sumarycznie, w całym okresie, współczynnik PR dla modułu bPV jest o 1,76 % wyższy niż mPV (75,01 % dla bPV, 73,25 % dla mPV). Dla badanego okresu, autorzy wyliczyli, że przy tych samych warunkach instalacyjnych i środowiskowych względny zysk technologii bPV w porównaniu z technologią mPV wynosi 10,8 %. Naukowcy podkreślili, że badania prowadzone w okresie 6 miesięcy charakteryzowały się dużą zmiennością pogody, a wyniki są specyficzne dla danego miejsca, jednakże jednoznacznie wskazują na przewagę modułów dwustronnych.