W tym roku sumaryczna moc wyprodukowanych modułów PV przekroczyła na świecie jeden terawat. Nawet kryzys związany z pandemią koronawirusa oraz przerwane łańcuchy dostaw nie odwróciły tego trendu. Największy udział w produkcji mają typowe moduły fotowoltaiczne w kształcie prostokąta z hartowaną szybą nośną i ramą wykonaną z aluminium. Taki układ wymusza technologia produkcji ogniw, które są wytwarzane na prostokątnych płytkach krzemowych oraz technologia produkcji samego modułu. Inne kształty są możliwe do wykonania, ale są to produkty na specjalne zamówienie. Podobnie kolorystyka najpopularniejszych na rynku modułów jest bardzo ograniczona.

Zdecydowana większość modułów fotowoltaicznych, które są obecnie produkowane na świecie, trafia do dużych instalacji określanych mianem farm albo coraz częściej elektrowni fotowoltaicznych. Na drugim miejscu, pod względem wykorzystania modułów znajdują się instalacje prosumenckie. Oba rodzaje wymienionych obiektów to instalacje typu on-grid czyli przyłączone do istniejącej sieci energetycznej. Nawet jeśli obecnie coraz częściej dąży się do tego aby instalacje te były wyposażone w magazyny energii, to nadal ich podstawową funkcją jest przekazywanie wyprodukowanej energii elektrycznej do sieci. Inny rodzaj instalacji fotowoltaicznych to te określane są mianem off-grid albo autonomicznych. Na chwilę obecną jest to zdecydowana nisza wśród najnowszych zastosowań fotowoltaiki. Jednak od kilku lat znowu zaczyna być rozwijana. 

Agrowoltaika w obecnym ujęciu jest jednym z najnowszych obszarów w fotowoltaice i jednym z najdynamiczniej rozwijających się sposobów wykorzystania modułów PV. Pomysł na umieszczanie instalacji fotowoltaicznych na obszarach rolniczych nie jest nowy, natomiast dążenie do tego aby moduły fotowoltaiczne (wraz z całą instalacją) wspomagały wzrost roślin lub ograniczały problem suszy glebowej jest czynnikiem, który napędza obecnie rozwój tej dziedziny nauki i przemysłu.